Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Quod cum dixissent, ille contra. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Ut aliquid scire se gaudeant? Numquam facies. Sint ista Graecorum; Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quaerimus enim finem bonorum. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Ergo id est

convenienter naturae vivere, a natura discedere. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Si id dicis, vicimus. Sed ego in hoc resisto; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quid censes in Latino fore?

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Verum hoc idem saepe faciamus. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. A mene tu? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Istam voluptatem

perpetuam quis potest praestare sapienti? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Duo Reges: constructio interrete.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Immo alio genere; Nam de isto magna dissensio est. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?