Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Velut ego nunc moveor. Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quonam, inquit, modo? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Comprehensum, quod cognitum non habet? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Sint ista Graecorum; An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Quis Aristidem non mortuum diligit? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Restinguet citius, si ardentem acceperit. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut id aliis narrare gestiant? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Illud non continuo, ut aeque incontentae. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Duo Reges: constructio interrete. Beatus sibi videtur esse moriens.

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Proclivi currit oratio. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Facillimum id quidem est, inquam.

Sin aliud quid voles, postea. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quamquam ab iis philosophiam

et omnes ingenuas disciplinas habemus; Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Non potes, nisi retexueris illa. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Ut id aliis narrare gestiant? Quae cum dixisset, finem ille. Quid me istud rogas? Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.