De hominibus dici non necesse est. Confecta res esset. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quae cum essent dicta, discessimus. Non laboro, inquit, de nomine. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.

Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Est, ut dicis, inquam. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Tria genera bonorum; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Sed ita falsa sunt ea, quae consequuntur, ut illa, e quibus haec nata sunt, vera esse non possint. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur.

Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur

adipiscing elit. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Hos contra singulos dici est melius. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Duo Reges: constructio interrete. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Cur haec eadem Democritus?

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. A mene tu?

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Rationis enim perfectio est virtus; Nos commodius agimus. Proclivi currit oratio. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.