Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Nam de isto magna dissensio est. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Dici enim nihil potest verius. Iam in altera philosophiae parte.

Bork Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Sed ego in hoc resisto; Minime vero, inquit ille, consentit.

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sin aliud quid voles, postea. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ne discipulum abducam, times. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quod cum dixissent, ille contra. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Tuum credibile?

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Sed plane dicit quod intellegit. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali

uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Qui est in parvis malis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Sed fac ista esse non inportuna; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Bork Tria genera bonorum; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Quid est enim aliud esse versutum?

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Equidem e Cn. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Ubi ut eam caperet aut quando? Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? At ille pellit,

qui permulcet sensum voluptate.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?