Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Ecce aliud simile dissimile. Sed nunc, quod agimus; Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Duo Reges: constructio interrete. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Idemne, quod iucunde? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Cui Tubuli nomen odio non est? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Bork Quae duo sunt, unum facit.

Sed plane dicit quod intellegit. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Sed in

rebus apertissimis nimium longi sumus. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Quid vero?

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Et quidem, inquit, vehementer errat; Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen

accipio, quod dant. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.