Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

De vacuitate doloris eadem sententia erit. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. An potest cupiditas finiri? Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Summus dolor plures dies manere non potest? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Sed quid sentiat, non videtis. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Hoc non est positum in nostra actione.

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Cur post Tarentum ad Archytam? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Oratio me istius philosophi non offendit; Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Ecce aliud simile dissimile. Duo Reges: constructio interrete. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quibus ego vehementer assentior. Bork Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Quae cum essent dicta, discessimus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Quod totum contra est. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quantum Aristoxeni

ingenium consumptum videmus in musicis? An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Bork Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Magna laus. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Poterat autem inpune; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.