Falli igitur possumus. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Est, ut dicis, inquam. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Peccata paria. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Nulla erit controversia.

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Quis enim redargueret?

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Istic sum, inquit. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Duo Reges: constructio

interrete. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quid vero? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Pauca mutat vel plura sane; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Non potes, nisi retexueris illa. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Sedulo, inquam, faciam.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quod cum dixissent, ille contra. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Ut necesse sit omnium

rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. In schola desinis. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? At, si voluptas esset bonum, desideraret.