Sit enim idem caecus, debilis. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Praeteritis, inquit, gaudeo. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Immo videri fortasse. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Erit enim mecum, si tecum erit. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Bork Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. A primo, ut opinor, animantium ortu

petitur origo summi boni. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Conferam avum tuum Drusum cum C. Hoc mihi cum tuo fratre convenit.

Odium autem et invidiam facile vitabis. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Sed nimis multa. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quid est igitur, inquit, quod requiras? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Nam quid possumus facere melius? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Que Manilium, ab iisque M. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Sed quot homines, tot sententiae; Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Sint ista Graecorum; Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Duo Reges: constructio interrete. Ostendit pedes et pectus. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse

arbitrantur. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Simus igitur contenti his. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.