Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Id Sextilius factum negabat. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quis hoc dicit? Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, quod res alia tota est? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Duo Reges: constructio interrete. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Qui est in parvis malis. Scaevolam M. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quare conare, quaeso. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Negat enim summo bono afferre

incrementum diem. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nam quid possumus facere melius? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Cyrenaici quidem non recusant; Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Videsne quam sit magna dissensio? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Non est igitur voluptas bonum.

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec

satis beatum? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?