Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Cur iustitia laudatur?

Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Nam de isto magna dissensio est. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Bork Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Erit enim mecum, si tecum erit. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Illa sunt similia: hebes

acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quippe: habes enim a rhetoribus; Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quae tandem ista ratio est? Bonum liberi: misera orbitas. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Duo Reges: constructio interrete. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Stoici scilicet. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.

An haec ab eo non dicuntur? Equidem e Cn. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. At certe gravius. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quod quidem nobis non saepe contingit. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est

in eo, quod naturae est accommodatum. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?