Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; At hoc in eo M. Non igitur bene. Confecta res esset. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Sed residamus, inquit, si placet. Cur, nisi quod turpis oratio est? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Reguli reiciendam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Scrupulum, inquam, abeunti; Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Duo Reges: constructio interrete. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Portenta haec esse dicit,

neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Poterat autem inpune; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Sit enim idem caecus, debilis. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Sed quod proximum fuit non vidit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quae duo sunt, unum facit. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Id mihi magnum videtur. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Num quid tale Democritus? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Quis Aristidem non mortuum diligit? Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non

intellego quale sit. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. A mene tu? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?