Duo Reges: constructio interrete. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Bork Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Itaque contra est, ac dicitis; Primum quid tu dicis breve? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Sed ad bona praeterita redeamus. Primum quid tu dicis breve? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Semper

enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Scisse enim te quis coarguere possit? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quid de Pythagora? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Quae contraria sunt his, malane? Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Ut id aliis narrare gestiant? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Quamquam te

quidem video minime esse deterritum. Videsne quam sit magna dissensio? Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.

Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Esse enim, nisi eris, non potes. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;