Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Scaevolam M. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Eaedem res maneant alio modo. Sed videbimus. Erat enim res aperta.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Erat enim Polemonis. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Non enim quaero quid verum,

sed quid cuique dicendum sit. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae sequuntur igitur? Hunc vos beatum; Satis est ad hoc responsum. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Duo Reges: constructio interrete. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Hoc non est positum in nostra actione. Scisse enim te quis coarguere possit? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata

appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.