Is es profecto tu. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quis istum dolorem timet? Sed fac ista esse non inportuna; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Age, inquies, ista parva sunt. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Hoc tu nunc in illo probas. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Tollenda est atque extrahenda radicitus. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quis est tam dissimile homini. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quis istum dolorem timet? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt

longa esse non debent. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Bork In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur.

Duo Reges: constructio interrete. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quae cum essent dicta, discessimus. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Nos vero, inquit ille; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.