Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Sed ego in hoc resisto; Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Duo Reges: constructio interrete. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.

Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris,

quam te reprehenderim. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Ut aliquid scire se gaudeant? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sumenda potius quam expetenda.

De quibus cupio scire quid sentias. Pauca mutat vel plura sane; Sit enim idem caecus, debilis. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Immo alio genere; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

At multis malis affectus. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Etsi ea quidem, quae adhuc

dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Quis est tam dissimile homini. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Si enim ad populum me vocas, eum. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?