Collatio igitur ista te nihil iuvat. Nihil sane. Quis Aristidem non mortuum diligit? Sed haec nihil sane ad rem; Verum hoc idem saepe faciamus. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Summum a vobis bonum voluptas dicitur.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Non est igitur summum malum dolor. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quibusnam praeteritis? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Duo Reges: constructio interrete. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Si longus, levis dictata sunt. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quae cum essent dicta, discessimus. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri

voluptatem? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.

Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? An eiusdem modi? Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quid Zeno? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Tanta vis admonitionis inest in locis; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sint modo partes vitae beatae.

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Tamen a proposito, inquam, aberramus. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.