Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Ratio quidem vestra sic cogit. Quid me istud rogas? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quonam modo?

At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Cur post Tarentum ad Archytam? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nemo igitur esse beatus potest. Et non ex maxima parte de tota

iudicabis?

Hoc sic expositum dissimile est superiori. Quod vestri non item. Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis hoc dicit? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Duo Reges: constructio interrete. An hoc usque quaque, aliter in vita? Perge porro; Quo modo autem philosophus loquitur? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Stoici scilicet. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Primum divisit ineleganter; Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Poterat autem inpune; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc

nostram comprehensionem summi boni. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quae duo sunt, unum facit. Odium autem et invidiam facile vitabis. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.