Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Si longus, levis. Sit enim idem caecus, debilis. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Bork Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet? Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Sed memento te, quae nos sentiamus, omnia probare, nisi quod verbis aliter utamur, mihi autem vestrorum nihil probari. Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quo igitur, inquit, modo? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos

diligimus. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Duo Reges: constructio interrete. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Non laboro, inquit, de nomine.

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Memini vero, inquam; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Satis est ad hoc responsum. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Quid, quod res alia tota est? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Moriatur, inquit. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Nos commodius agimus. Bork Tum ille: Ain tandem? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle

videris attendere. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quis Aristidem non mortuum diligit?