Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quae duo sunt, unum facit. Id est enim, de quo quaerimus. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quid, quod res alia tota est? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Mihi

quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.

Inde igitur, inquit, ordiendum est. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Istic sum, inquit. Esse enim, nisi eris, non potes. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Cave putes quicquam esse verius. Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Vide, quaeso, rectumne sit.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. In schola desinis. Duo Reges: constructio interrete.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Qui est in parvis malis. Bork Quis hoc dicit? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Non est igitur voluptas bonum.

Quorum altera prosunt, nocent altera. Quid iudicant sensus? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.