Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Sed hoc sane concedamus. Facete M. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quibus ego vehementer assentior. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nunc vides, quid faciat. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.

Nunc agendum est subtilius. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus

quam ex pretiosissimis. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Et nemo nimium beatus est; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Sed quid sentiat, non videtis. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quid me istud rogas?

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Bork Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Si id dicis, vicimus. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Duo Reges: constructio interrete. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Et nemo nimium beatus est; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Nam quid possumus facere melius?

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Qui est in parvis malis. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.