Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Bork Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Duo Reges: constructio interrete. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Hoc tu nunc in illo probas. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Etiam beatissimum? Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Verba tu fingas et ea dicas, quae non

sentias? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Ita multa dicunt, quae vix intellegam.

Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Sit enim idem caecus, debilis.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Nunc vides, quid faciat. Equidem e Cn. Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Quare attende, quaeso. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Hoc non est positum in nostra

actione. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Sed ad bona praeterita redeamus. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Ea possunt paria non esse. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?