Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Erit enim mecum, si tecum erit. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Conferam avum tuum Drusum cum C. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Duo Reges: constructio interrete. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non risu potius quam oratione eiciendum? Beatus sibi videtur esse moriens. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. In schola desinis.

Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam

paenitendi quam recordandi. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quare conare, quaeso. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Non igitur bene. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Hoc non est positum in nostra actione. Hunc vos beatum; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

At hoc in eo M. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Quis Aristidem non mortuum diligit? Quamquam haec

quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Is es profecto tu. Si longus, levis.