An hoc usque quaque, aliter in vita? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Si longus, levis. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Cur post Tarentum ad Archytam? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Hic ambiguo ludimur.

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Si enim ad populum me vocas, eum.

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Sed ille, ut dixi, vitiose. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum

nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Utilitatis causa amicitia est quaesita. Bork Idemne, quod iucunde? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quis istud possit, inquit, negare?

Sed haec omittamus; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Istic sum, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Duo Reges: constructio interrete. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quod iam a me expectare noli.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Iam contemni non poteris.

Conferam avum tuum Drusum cum C. Erit enim mecum, si tecum erit. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Audeo dicere, inquit. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quid

ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?