Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Conferam avum tuum Drusum cum C. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Itaque homo in primis ingenuus et gravis, dignus illa familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Si id dicis, vicimus. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quod iam a me expectare noli. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quis hoc dicit? Scientiam pollicentur, quam non erat

mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Nos cum te, M. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. At eum nihili facit; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; De quibus cupio scire quid sentias. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sed quae tandem ista ratio est? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Scisse enim te quis coarguere possit? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Scaevola

tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Proclivi currit oratio. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Ita credo. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Recte, inquit, intellegis. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quid me istud rogas? Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quippe: habes enim a rhetoribus; Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Duo Reges: constructio interrete. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.