Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ostendit pedes et pectus. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Non igitur bene. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Is es profecto tu. Nam quid possumus facere melius? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Duo Reges: constructio interrete. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Ergo, inquit, tibi Q. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Quod cum

ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Nam ante Aristippus, et ille melius. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Id est enim, de quo quaerimus. Frater et T. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Sed quod proximum fuit non vidit.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Iam in altera philosophiae parte. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. De quibus cupio scire quid sentias. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Facillimum id quidem est, inquam.

Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius

iocans; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.