Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Torquatus, is qui consul cum Cn. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quis istud, quaeso, nesciebat? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Duo Reges: constructio interrete. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Certe non potest. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?

Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Praeteritis, inquit, gaudeo. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quamquam haec quidem praeposita

recte et reiecta dicere licebit. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. At certe gravius. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Bonum liberi: misera orbitas. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.

Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Ubi ut eam caperet aut quando? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Istic sum, inquit.

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Age, inquies, ista parva sunt. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.