Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quo modo autem philosophus loquitur?

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nemo igitur esse beatus potest. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. At hoc in eo M. Duo Reges: constructio interrete. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Videsne quam sit magna dissensio? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Bork Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Traditur, inquit, ab Epicuro

ratio neglegendi doloris. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Bork

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ego vero isti, inquam, permitto. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Bork Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Rationis enim perfectio est virtus; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Hos contra singulos dici est melius. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Qui est in parvis malis. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quonam, inquit, modo? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.

Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.