Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quod equidem non reprehendo; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum mihi Piso: Quid ergo? Ergo, inquit, tibi Q. Disserendi artem nullam habuit. Duo Reges: constructio interrete. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Etiam beatissimum? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;

Dat enim intervalla et relaxat. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Quis negat? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. At enim hic etiam dolore. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Ut in geometria, prima si

dederis, danda sunt omnia. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Inquit, dasne adolescenti veniam? Videsne quam sit magna dissensio? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.

Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Age sane, inquam. Et quidem, inquit, vehementer errat; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Bork Bonum valitudo: miser morbus. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Cave putes quicquam esse verius. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Audeo dicere, inquit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Iam contemni non poteris. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. An hoc usque quaque, aliter in vita? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.