Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Quid censes in Latino fore? Tum ille: Ain tandem? Scisse enim te quis coarguere possit? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Sed quae tandem ista ratio est? Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?

Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua

satietate. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? A mene tu? Tanta vis admonitionis inest in locis; Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Quid, de quo nulla dissensio est? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Hos contra singulos dici est melius. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Torquatus, is qui consul cum Cn. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Duo Reges: constructio interrete. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Hoc sic expositum dissimile est superiori.

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed

sua satietate. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Scaevolam M. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut id aliis narrare gestiant? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Cur, nisi quod turpis oratio est? Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Odium autem et invidiam facile vitabis. Quonam, inquit, modo? Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.