Beatum, inquit. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Cur id non ita fit? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

De hominibus dici non necesse est. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Refert tamen, quo modo. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. At certe gravius. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Nunc de hominis summo bono quaeritur; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Tum mihi Piso: Quid ergo? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Itaque his sapiens semper vacabit. Sed ad rem redeamus; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Apparet statim, quae sint officia, quae

actiones. Videsne, ut haec concinant? Istic sum, inquit.

Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Negare non possum. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Age, inquies, ista parva sunt. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Sed haec nihil sane ad rem; Sed plane dicit quod intellegit. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi

faciendi Zenonis exponere. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Duo Reges: constructio interrete. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet.