Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quis istud possit, inquit, negare? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Urgent tamen et nihil remittunt. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Torquatus, is qui consul cum Cn. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quare conare, quaeso. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scio

enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Frater et T. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Sed ad illum redeo. Duo Reges: constructio interrete. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Ut aliquid scire se gaudeant? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Oratio me istius philosophi non offendit; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Verum hoc idem saepe faciamus.

Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Aliter autem vobis placet. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Explanetur igitur. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Nam quid

possumus facere melius?