Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Deinde dolorem quem maximum?

Duo Reges: constructio interrete. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Bork

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Sed quae tandem ista ratio est? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Sed hoc sane concedamus.

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?

Mihi enim satis est, ipsis non satis. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Respondent extrema

primis, media utrisque, omnia omnibus. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.

Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Bork Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. An hoc usque quaque, aliter in vita? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quid enim? At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. An hoc usque quaque, aliter in vita? Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; In schola desinis. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.