Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Duo Reges: constructio interrete. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Quod cum dixissent, ille contra. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Efficiens dici potest. Sed ad illum redeo. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Non est igitur voluptas bonum. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.

Proclivi currit oratio. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Cur haec eadem Democritus? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Non ego tecum iam ita iocabor, ut

isdem his de rebus, cum L. Tum ille: Ain tandem? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Num quid tale Democritus? Summus dolor plures dies manere non potest? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Age, inquies, ista parva sunt. Laboro autem non sine causa;

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Bork Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Tertium autem omnibus aut

maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Memini vero, inquam; Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.