Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Haeret in salebra. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quonam, inquit, modo? Bork Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Sed quid sentiat, non videtis. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Quae cum dixisset, finem ille. In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quid nunc honeste dicit? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici

debeat? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Quod iam a me expectare noli. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Recte, inquit, intellegis. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?

Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Quod

idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quae contraria sunt his, malane? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Duo Reges: constructio interrete. Itaque his sapiens semper vacabit. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Tuum credibile? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.

Cur iustitia laudatur? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?