Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Poterat autem inpune; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Itaque contra est, ac dicitis; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Optime, inquam. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Sed hoc sane concedamus. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Ego vero isti, inquam, permitto. Quis istud, quaeso, nesciebat? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Igitur ne dolorem quidem.

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Vide, quaeso, rectumne sit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Non laboro, inquit, de nomine. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Efficiens dici potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Duo Reges: constructio interrete. Poterat autem inpune; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Hanc ergo intuens debet institutum

illud quasi signum absolvere. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Eaedem res maneant alio modo. Que Manilium, ab iisque M. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.