Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Sint modo partes vitae beatae. Duo Reges: constructio interrete. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Suo genere perveniant ad extremum; Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Quis Aristidem non mortuum diligit?

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus.

Scrupulum, inquam, abeunti; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Cur id non ita fit? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Gerendus est

mos, modo recte sentiat. Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Et quidem, inquit, vehementer errat;

Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Falli igitur possumus. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a

sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quid censes in Latino fore? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.