Velut ego nunc moveor. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quod totum contra est. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quorum altera prosunt, nocent altera. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Cur post Tarentum ad Archytam? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Tanta vis admonitionis inest in locis; In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Sed residamus, inquit, si placet. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem.

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Eam stabilem appellas. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Sed

audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Sed tamen intellego quid velit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Duo Reges: constructio interrete. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Bork Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed quot homines, tot sententiae; Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Minime vero istorum quidem, inquit. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Ad eos igitur converte te, quaeso.