Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Bork Nescio quo modo praetervolavit oratio. Duo Reges: constructio interrete. Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;

At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Bork Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Quae cum dixisset, finem ille. Si enim ad populum me vocas, eum. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Nam de isto magna dissensio est.

Nam quid possumus facere melius? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Bork Bork Odium autem et invidiam facile vitabis. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Non est igitur summum malum dolor. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Duo enim genera quae erant, fecit tria. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac

dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Bork Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Venit ad extremum; Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Scisse enim te quis coarguere possit? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quis istud possit, inquit, negare? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Ea possunt paria non esse. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Torquatus, is qui consul cum Cn. Quaerimus enim finem bonorum. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Minime vero, inquit ille, consentit. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quis est tam dissimile homini.

Ne discipulum abducam, times. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Hunc vos beatum; Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos,

debilitates repellant. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Erat enim res aperta.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sed ego in hoc resisto; Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?