Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.

Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Ita credo. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ubi ut eam caperet aut quando? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Quid enim possumus hoc agere divinius? Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Haec

para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? At certe gravius. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Non risu potius quam oratione eiciendum? A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Nihil illinc huc pervenit. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Si longus, levis.

Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Confecta res esset. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Bork Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? An tu me de L. Ego quoque, inquit,

didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Venit ad extremum; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hos contra singulos dici est melius. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Duo Reges: constructio interrete. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?