Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Si enim ad populum me vocas, eum. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Tuum credibile? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quae duo sunt, unum facit. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quis contra in

illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Laboro autem non sine causa;

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Sed quid sentiat, non videtis. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Bork Maximus dolor, inquit, brevis est. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Duo Reges: constructio interrete. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Confecta res esset. Bonum patria: miserum exilium. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Idque

testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus;

Praeclare hoc quidem. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.