Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Bork Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Utram tandem linguam nescio? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quod totum contra est. Age sane, inquam. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Age, inquies, ista parva sunt.

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quae ista amicitia est? Sed quot homines, tot sententiae; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Duo Reges: constructio interrete. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium

consequatur, quanta confusio? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.

Erit enim mecum, si tecum erit. Pauca mutat vel plura sane; Nescio quo modo praetervolavit oratio. Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Paria sunt igitur. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quo tandem modo? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Sed quid sentiat, non videtis. Beatus sibi videtur esse moriens. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quod cum dixissent,

ille contra. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Suo genere perveniant ad extremum; Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Equidem e Cn.