Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Hoc simile tandem est? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Duo Reges: constructio interrete. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Nihil ad rem! Ne sit sane; Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. At eum nihili facit;

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Quis enim redargueret? Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Quid iudicant sensus? Quae cum dixisset, finem ille. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem.

Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio

affecit, quanto L. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Minime vero istorum quidem, inquit.

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?