Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Erat enim Polemonis.

Bork Bork Simus igitur contenti his. Hoc non est positum in nostra actione. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Ratio quidem vestra sic cogit. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quid est igitur, inquit, quod requiras? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quonam modo? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Cur id non ita fit? Hoc simile tandem est? Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Aliter

enim explicari, quod quaeritur, non potest. An hoc usque quaque, aliter in vita? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Summus dolor plures dies manere non potest? Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Duo Reges: constructio interrete.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Age, inquies, ista parva sunt.

Prave, nequiter, turpiter cenabat; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Et nemo nimium beatus est; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. At enim sequor utilitatem. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. At certe gravius. Cui Tubuli nomen odio non est? Bork Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quid iudicant sensus? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quid enim de amicitia

statueris utilitatis causa expetenda vides.