Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Non semper, inquam; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Idemne, quod iucunde? In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Duo Reges: constructio interrete. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Contineo me ab exemplis. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Nam aliquando

posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Restatis igitur vos; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Eaedem res maneant alio modo.

Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Optime, inquam. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Prioris generis est docilitas, memoria; Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quod eo liquidius

faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Frater et T. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.