Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Si longus, levis dictata sunt. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Odium autem et invidiam facile vitabis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Praeclare hoc quidem. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Id est enim, de quo quaerimus. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Nunc agendum est subtilius.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.

Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Ita enim vivunt quidam, ut eorum

vita refellatur oratio. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Ut pulsi recurrant? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Duo Reges: constructio interrete. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. At enim hic etiam dolore. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed ille, ut dixi, vitiose. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Ita nemo beato beatior.

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Disserendi artem nullam habuit.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Age sane, inquam. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Nam aliquando posse recte fieri dicunt

nulla expectata nec quaesita voluptate. Rationis enim perfectio est virtus; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Nam ante Aristippus, et ille melius. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quid iudicant sensus? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ubi ut eam caperet aut quando? Mihi autem nihil tam perspicuum videtur, quam has sententias eorum philosophorum re inter se magis quam verbis dissidere; Bork