Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Sed haec nihil sane ad rem; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Hoc tu nunc in illo probas. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Nos cum te, M.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Respondeat totidem verbis. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Bork Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Respondeat totidem verbis.

Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Sed haec nihil sane ad rem; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus

quaeritur.

Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Sed quod proximum fuit non vidit. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

At hoc in eo M. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Duo Reges: constructio interrete. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Pauca mutat vel plura sane; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Sed ad illum redeo. Ego vero isti, inquam, permitto. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Tanta vis admonitionis inest in locis;

Sed haec in pueris; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Iubet igitur nos

Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Vide, quaeso, rectumne sit. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Rationis enim perfectio est virtus; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.