Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Bork Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. De hominibus dici non necesse est. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Duo Reges: constructio interrete. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Immo videri fortasse. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Sit enim idem caecus, debilis. Bork

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Sed tamen intellego quid velit. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Verum audiamus.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Ita multa dicunt, quae vix intellegam.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quare attende, quaeso. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.