Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

Explanetur igitur. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quare ad ea primum, si videtur; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Easdemne res? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Eaedem res maneant alio modo. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.

Nunc agendum est subtilius. Itaque contra est, ac dicitis; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Bork Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam

confirmatae sunt. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Sed plane dicit quod intellegit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Bork Inde igitur, inquit, ordiendum est. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Disserendi artem nullam habuit. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut id aliis narrare gestiant? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Sine ea igitur

iucunde negat posse se vivere? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Duo Reges: constructio interrete. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Non semper, inquam; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Prioris generis est docilitas, memoria; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Ut aliquid scire se gaudeant?