Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Iam enim adesse poterit. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Pollicetur certe. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Illi enim inter se dissentiunt.

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Id Sextilius factum negabat.

At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quis negat? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et

voluptatem pleniorem efficit. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An potest cupiditas finiri? Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Duo Reges: constructio interrete. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Dicimus aliquem hilare vivere; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Hoc tu nunc in illo probas.

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Eadem fortitudinis ratio reperietur. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Bonum patria: miserum exilium.

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Primum in nostrane potestate est, quid

meminerimus? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Cur post Tarentum ad Archytam? Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Cui Tubuli nomen odio non est?

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nulla erit controversia. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quid, de quo nulla dissensio est? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.