Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Recte, inquit, intellegis. Non laboro, inquit, de nomine. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Refert tamen, quo modo. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Velut ego nunc moveor.

At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ad eos igitur converte te, quaeso. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quod vestri non item. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Si enim ad populum me vocas, eum. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Bork Quid, quod res alia tota est? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quare conare, quaeso.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora

certe sunt. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Duo Reges: constructio interrete. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Velut ego nunc moveor. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? An haec ab eo non dicuntur?

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quod iam a me expectare noli. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;

Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. At cum de

plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Iam contemni non poteris. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.